Si Joshua ay isang columnist sa isang weekly news magazine. Forte niya ang mga kwento tungkol sa pulitiko at mundo ng pulitika. Pero all of a sudden, nagbago ang lahat ng mag expand ang pinagtatrabahuhan niyang weekly news magazine. Mas nangailangan ng mga crime writers ang news magazine at inilipat siya sa pagsusulat ng mga kwento tungkol dito.
Alas dose na nang gabi, abala pa rin si Joshua sa pag gawa niya ng kanyang kwento. Ito ay tungkol sa isang mayamang babae na namatay dahil sa sunog sa kanyang mansion sa Taguig.
Ang article na ginagawa niya ay isa-submit niya sa Sabado nang gabi, at biyernes na kaya todo overnight siya. Nagkataon pang nasira ang kanyang laptop kaya kailangan niyang gawin ang article na iyon sa opisina.
Nag iisa nalang siya ng gabing iyon sa opisina. Maya maya pa ay tumunog ang elevator. Parang nagbukas ito at may dumating. Joshua wondered who could be the one who came in the office in that late time. As far as Joshua is concerned, everyone don’t do their jobs overnight in the office because most of them usually had a laptop, including him but he’s laptop is just not fine.
Tumayo si Joshua sa kanyang desk. Madilim na ang office at tanging ilang ilaw nalang sa may hallway at ang ilaw sa kanyang desk ang nagbibigay liwanag sa office.
Joshua went towards the elevator to see who just arrived in their office which is located in the 10th floor of the 17 storey building.
Pagdating niya sa elevator, wala namang dumating. And no one also seemed to arrived. Sa isip niya, baka may nagkamali lang ng bukas sa elevator ngunit ibang floor naman talaga ang pupuntahan.
Bago bumalik sa kanyang desk, naisipan niyang magkape muna sa break room. Kaya pumunta siya sa break room.
Habang binabantayan ang coffee machine na matapos sa paggawa ng kanyang kape, may narinig siya.
“Psssssssssssssssssst…” isang napakalamig na tinig na umecho pa sa kanyang tenga. Agad nilingon ni Joshua kung san nanggagaling ang tinig na yon. Wala naman siyang nakita. Kaya ibinalik niya ang kanyang atensyon sa coffee machine.
“Psssssssssssssssssst…” narinig nanaman niya ang tinig. Sa pagkakataong ito, nangilabot na siya. The goosebumps in his skin are now very visible.
Later on, narinig nanaman niya ang mga sutsot. Palapit ng palapit ang sutsot sa kanyang tenga pero hindi niya na ito nilingon sa takot na baka may makita nanaman siya.
“Pssssssssssssssssst…” ang tinig ay parang nasa tenga niya na, bumubulong. Nanlaki ang mata ni Joshua sa kaba. Tumibok ang puso niya ng napakalas. He felt the adrenalin moving to his veins because of nervous. Once again, he tried to glance at who’s making the annoying sounds.
“*sigh.. What a relief.” Saad ni Joshua ng wala siyang nakita. Ipinagpalagay niya na guni guni lang iyon at sanhi lang ng pagod sa pag o-overnight. Pagkatapos niya makuha ang kape, bumalik na siya sa kanyang desk at ipinagpatuloy ang pag tataype sa kanyang article.
Maya maya pa, sa kanyang harap parang may dumaang naka-office attire. Ngunit dahil sa nakatutok ang kanyang mga mata sa monitor ng computer, hindi niya masyadong nakita ang pigura. Nang napansin niya yun, agad niyang nilingon, pero sa muli, wala siyang nakita.
“Nako, nako.. Bat pa kasi ako inilipat sa ganitong mga kwento, nangingilabot ako sa violence ng krimeng ito.” Sabi ni Joshua sa kanyang isip. “I miss writing about politics. And dami ko pa namang gustong sabihin tungkol sa newly elected president. Hmp. Kainis.”
Awhile later, a very cold and light wind touched his back. Ang mga balahibo niya sa batok ay nagsitayuan sa napalamig ngunit napagaan na ihip ng hangin. He wondered, san naman kaya manggagaling ang hanging iyon knowing that the office is air conditioned and no window is opened especially during that times.
After at least 2 hours, Joshua is done doing the article of the lady dead because of a blaze. He shut his computer off, got his bag, and went towards the elevator.
Nang nasa elevator na siya at pinindot ang down, agad naman itong bumukas. Sa loob, may isang babaeng naka office attire na itim. Nakatalikod at naka yuko. Ang buhok nito ay medyo mahaba.
“Miss, is it going down?” tanong ni Joshua sa babae.
Hindi umimik ang babae, kaya pumasok nalang si Joshua. Walang na press na floor sa pindutan. Pinindot ni Joshua ang “L” or lobby.
“Tut..tut..tut..” tumunog ang elevator at sumenyas sa maliit nitong screen na overload.
“Overload? Dalawa lang naman tayo…” hindi na natapos ni Joshua ang kanyang pagsasalita nung lumingon siya sa babae at malamang wala na ito doon.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento